(2) Het afkicken kun je met recht afkicken noemen. Het was hels. De paniekaanvallen, angstgevoelens en het gevoel van hopeloosheid/wanhoop waren voor mijn het ergst (deze symptomen waren het hevigst toen ik van 80 naar 35 ging hielden ongeveer 5 dagen aan). De hartkloppingen droegen bij aan de angstgevoelens. Hiernaast was ik erg misselijk, was ik ‘s nachts koortsig en baadde ik in het zweet, had ik last van darmkrampen, hevige rusteloosheid en slapeloosheid ondanks een gevoel van uitputting. Mijn huisarts en specialist konden me geen afkickschema geven en de manier waarop ik heb heb gedaan is erg snel geweest. Hierdoor waren de afkickverschijnselen erg hevig. Je kunt uiteraard ook langzamer minderen. Oxycodon zou ik ook bij zeer ernstige pijn niet zomaar meer slikken. Mocht je twijfelen dan raad ik je aan om Ted Talks over het effect van opiaten op het brein en een Ted Talk over het afkicken van opiaten bekijken zodat je een weloverwogen beslissing kunt nemen.

(1) Ik schrijf deze review omdat ik zelf tijdens het ontwenningsproces wanhopig googelde naar ervaringen waarbij ook stond hoe lang en hoeveel oxycodon mensen slikten voor ze begonnen met afbouwen maar ik deze niet kon vinden. Laat ik beginnen door te zeggen dat oxycodon me door een moeilijke tijd heeft geholpen. Het werd me voorgeschreven vanwege een langdurige dubbele hernia. Andere pijnstillers hielpen simpelweg niet meer. Zonder oxycodon weet ik niet hoe ik deze tijd door had moeten komen maar toch voelt het, met het afkickproces in mijn achterhoofd, als kiezen tussen twee kwaden. Ik slikte ongeveer 3 maanden lang 80mg/90 mg per dag en ben na mijn operatie in 6 dagen tijd naar 0mg gegaan. Ik ging van 80mg naar 35mg in één dag (hier ben ik enkele dagen op blijven steken), toen naar 25, vervolgens 20 en van 20 naar 0).